Θεραπεία Εκκολπωμάτωσης του Παχέος Εντέρου

Επεισόδια οξείας εκκολπωματίτιδας που συνοδεύονται από ήπια κλινική συμπτωματολογία συνήθως αντιμετωπίζονται συντηρητικά με αναστολή εντερικής σίτισης και αντιβιοτικά. Η επείγουσα χειρουργική επέμβαση επιφυλάσσεται μόνο στα επιπλεγμένα περιστατικά, όπως σε διάτρηση παχέος εντέρου, γενικευμένη κοπρανώδη περιτονίτιδα και εντερική απόφραξη.

Επιπλέον, έχοντας υπόψιν ότι περίπου το 1/3 των ασθενών που εμφανίζουν ένα επεισόδιο οξείας εκκολπωματίτιδας θα παρουσιάσουν υποτροπή και μάλιστα οι περισσότεροι εντός ενός έτους, είναι προφανές ότι η έγκαιρη προγραμματισμένη επέμβαση για αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος του παχέος εντέρου είναι επιβεβλημένη. Κλινικές μελέτες καταδεικνύουν ότι κάθε επόμενο επεισόδιο εκκολπωματίτιδας προμηνύεται να είναι και πιο σοβαρό με αυξημένη νοσηρότητα και κίνδυνο βαριών επιπλοκών.    

Ως εκ τούτου, η Αμερικανική Ένωση Χειρουργών Παχέος Εντέρου και Ορθού από το 2000 συνιστά την προγραμματισμένη χειρουργική αφαίρεση του πάσχοντος παχέος εντέρου μετά από το 2ο επεισόδιο εκκολπωματίτιδας.

Οι συνήθεις επεμβάσεις που πραγματοποιούνται προφυλακτικά για την έγκαιρη αντιμετώπιση της νόσου είναι η αριστερή ημικολεκτομή και η σιγμοειδεκτομή και είναι δυνατό να γίνουν λαπαροσκοπικά, μαζί με όλα τα οφέλη που προκύπτουν από τη μέθοδο αυτή για τον ασθενή και την ανάρρωση του. Αντίθετα, στην οξεία φάση της επιπλεγμένης εκκολπωματίτιδας, η λαπαροσκοπική μέθοδος έχει περιορισμένη ένδειξη και εφαρμογή.