Διάγνωση Στρωματικών Όγκων του Γαστρεντερικού

Γενικά, το GIST πρέπει πάντοτε να περιλαμβάνεται στην διαφοροδιάγνωση μιας ευμεγέθους ενδοκοιλιακής μάζας, με σαφή όρια και αυξημένη αιμάτωση που εξορμάται από το στομάχι ή το λεπτό έντερο.

Η ενδοσκόπηση(γαστροσκόπηση), το υπερηχογράφημα κοιλίας(Ultrasound) και η αξονική τομογραφία κοιλίας(CT) είναι οι πιο συχνές διαγνωστικές μέθοδοι που εφαρμόζονται για την διάγνωση των όγκων GIST.

Tα τελευταία χρόνια, το ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα(EUS) αποτελεί την μέθοδο εκλογής για την διάγνωση των όγκων GIST λόγω της υψηλής ειδικότητας και ευαισθησίας της μεθόδου(85-90%).

Η προεγχειρητική διαδερμική βιοψία μιας ενδοκοιλιακής μάζας που πιθανότατα να είναι GIST δεν συνιστάται, εκτός και αν συντρέχει ισχυρή παράλληλη υποψία για την ύπαρξη λεμφώματος. Αυτό γίνεται για να αποφευχθεί η ενδεχόμενη ρήξη και αιμορραγία που θα είχε σαν αποτέλεσμα την διασπορά του όγκου και, ως εκ τούτου, την υποτροπή και κακή πρόγνωση.