Θεραπεία καρκίνου του στομάχου

Σε απουσία μεταστατικής νόσου, η ριζική χειρουργική εξαίρεση του όγκου αποτελεί την αποτελεσματικότερη και πλέον ενδεδειγμένη θεραπεία για τον καρκίνο του στομάχου.

Σε γενικές γραμμές, συνιστάται η ευρεία εξαίρεση του όγκου επί υγιών ορίων και η συναφαίρεση όλων των επιχώριων λεμφαδένων που γειτνιάζουν με τον καρκίνο. Το είδος της χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται συνήθως από την εντόπιση, στάδιο και επέκταση του όγκου.

Οι εγγύς όγκοι ή όγκοι της καρδιοοισοφαγικής συμβολής αποτελούν περίπου το 35-50% όλων των καρκίνων του στομάχου. Οι όγκοι αυτοί είναι συχνά εκτεταμένοι κατά την κλινική τους εκδήλωση και συνεπώς, είναι δυσκολότερο να  επιτευχθεί πλήρης ίαση του ασθενούς με την χειρουργική επέμβαση. Η επέμβαση εκλογής στους όγκους αυτούς είναι η υφολική ή ολική γαστρεκτομή. Η αποκατάσταση της συνέχειας του πεπτικού σωλήνα γίνεται με την αναστόμωση του εναπομείναντος τμήματος του στομάχου ή του οισοφάγου με μονήρη έλικα νήστιδας κατά Roux-en-Y.

Εγγύς γαστρεκτομή

Η εγγύς γαστρεκτομή είναι μια άλλη τεχνική που εφαρμόζεται κατά την οποία εξαιρείται ο όγκος πλησίον της γαστροοισοφαγικής συμβολής και το υπόλοιπο στομάχι(σώμα, άντρο, πυλωρός) μετατοπίζεται προς τα άνω για να αναστομωθεί με τον κατώτερο οισοφάγο.

Σε όγκους του σώματος ή της μεσότητας του στομάχου που αποτελούν το 15-30%, συνήθως συνιστάται η υφολική ή ολική γαστρεκτομή.

Υφολική γαστρεκτομή

Σε όγκους του κατώτερου στομάχου και άντρου, η συνηθέστερη τεχνική που εφαρμόζεται είναι η υφολική γαστρεκτομή. Σε όλες τις περιπτώσεις, είναι σημαντικό να τηρούνται οι αρχές της ασφαλούς ογκολογικής εξαίρεσης και να διατηρούνται υγιή όρια εκτομής με 5-6εκ. μακροσκοπική απόσταση από τον όγκο.

Ο λεμφαδενικός καθαρισμός και το εύρος του αποτελούν εδώ και χρόνια αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των χειρουργών παγκοσμίως. Με τον όρο D1, D2, D3 αναφερόμαστε στα διάφορα επίπεδα του λεμφαδενικού καθαρισμού, με τον D1 να αφορά σε καθαρισμό μόνο των επιχώριων λεμφαδένων και το D2/D3 να αναφέρονται σε πιο εκτεταμένο λεμφαδενικό καθαρισμό. Οι μεν ιάπωνες χειρουργοί και θιασώτες του D2/D3 υποστηρίζουν πως αυξάνεται το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών, ενώ δε οι ευρωπαίοι και αμερικανοί θεωρούν πως το μόνο που αυξάνεται είναι η νοσηρότητα και η θνητότητα της επέμβασης. Οι διάφορες μελέτες που έχουν γίνει δεν είναι καθοριστικές και ξεκάθαρες ως προς αυτό το ζήτημα.

Ποσοστό περίπου 80% των ασθενών που χειρουργούνται για καρκίνο του στομάχου θα παρουσιάσουν  κάποια μορφή υποτροπής αργότερα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει τεράστιο επιστημονικό και ερευνητικό ενδιαφέρον που στοχεύει κυρίως στην ανάπτυξη συμπληρωματικών θεραπειών για τον καρκίνο του στομάχου με στόχο την επιμήκυνση του προσδόκιμου επιβίωσης των ασθενών αυτών.

Επικουρικές ή συμπληρωματικές θεραπείες στον καρκίνο του στομάχου είναι η χημειοθεραπεία και η χημειοακτινοθεραπεία. Δυστυχώς, και οι δύο πιο πάνω θεραπείες έχουν δώσει απογοητευτικά αποτελέσματα σε διάφορες πολυκεντρικές κλινικές μελέτες που έχουν γίνει.

Τα τελευταία χρόνια η νεοεπικουρική προεγχειρητική χημειοθεραπεία έχει εφαρμοστεί με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε διάφορα κέντρα παγκοσμίως, όπως το Μ.D. Anderson Cancer Centre του πανεπιστημίου του Texas. H θεραπεία αυτή χορηγείται με σκοπό την ογκομείωση(downstaging) έτσι ώστε ο ασθενής να υποβληθεί σε μια πιο ριζική θεραπεία αργότερα. Διάφορες μελέτες έχουν δείξει πως ασθενείς με καλή ανταπόκριση στην νεοεπικουρική χημειοθεραπεία έχουν αυξημένο προσδόκιμο επιβίωσης μετά από μια επιτυχή χειρουργική επέμβαση.